ความทรงจำที่แจ่มชัดที่สุดก็เห็นจะเป็นการฉลองชัยอย่างสุดเหวี่ยง ในวินาทีที่สตีฟ บรู๊ซ กระโดดโขกบอลเป็นประตูที่สองในเกมที่พบกับเชฟฟิดล์ เวนส์เดย์ ในบ่ายกลางเดือนเมษายน ที่บ้าคลั่ง เป็นการคัมแบ๊กกลับมาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตั้งแต่ลาซารัส (จาการหาข้อมูล ลาซารัส เป็นคนที่พระเยซูปลุกให้ฟื้นจากความตายครับ - คนแปล) และยอดเยี่ยมที่สุดก่อนแมตช์ที่ตูริน และคัมป์ นู และเป็นชัยชนะนัดที่สองในเจ็ดนัดรวดที่เราทำได้ และการชนะรวดครั้งนั้น ก็ทำให้ทำลายโอกาสของนอริช ซิตี้ และแอสตัน วิลล่า ในการเบียดลุ้นแชมป์ไปทันที ก่อนจะจบฤดูกาลด้วยทำคะแนนทิ้งห่างถึง 10 คะแนน
และเป็นผู้เล่นที่มาใหม่อย่าง คันโตน่า ที่ย้ายมาช่วงคริสมาสต์ จากเอลแลน โร้ด ที่เป็นฟันเฟืองสำคัญพาทีมเถลิงบัลลังค์ ไม่ว่าจะเป็นคนยิงตีเสมอเชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ 3-3 ในวันบ็อกซิ่ง เดย์ หรือนำทีมถล่มโคเวนทรี 5-0 และไล่ยิงสเปอร์ส 4-1 ในอีกสองเกมถัดมา
และยังมีฮีโร่อีกอีกหลายคน มาร์ค ฮิวจส์ ซึ่งทำไป 16 ประตู เขาเคยเกือบจะพาทีมเป็นแชมป์ ในช่วงกลางทศวรรษที่ 80 และมาทำสำเร็จในครั้งนี้ เหล่ากองหลังอย่าง ยักษ์ใหญ่ ชไมเคิ่ล, บรู๊ซ, พัลลิสเตอร์, เออร์วิน, ปาร์คเกอร์, อินซ์ และ แมคแคลร์ ในแดนกลาง และทางปีกซ้าย เด็กหนุ่มอายุ 19 อย่างไรอัน กิ้กส์ ก็ยึดครองตำแหน่งโดยพลาดการลงเล่นไปเพียงนัดเดียวเท่านั้น
เซอร์ อเล็กซ์ จุดไฟแห่งความสำเร็จที่มอดไปนานตั้งแต่สมัยเซอร์ แมตต์ และเริ่มต้นยุคสมัยแห่งความรุ่งเรืองของตัวเอง
เกมสำคัญ
แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด 2 เชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ 1
โอลด์ แทรฟฟอร์ด 10 เมษายน 1993
ปีศาจแดงเหมือนจะโยนโอกาสของตัวเองทิ้งไป แต่ลูกโหม่งในช่วงทดเวลาบาดเจ็บนาทีสุดท้ายของสตีฟ บรู๊ซ ทำให้เสียงสะอื้นดังมาจากทั้งวิลล่า ปาร์ค จนถึงคาร์โรว โร้ด (สนามเก่าของนอริช) และส่งแมนฯ ยูไนเต็ด ขึ้นไปครองตำแหน่งผู้นำจนจบฤดูกาล
